KARADENİZ FOLKLORUNDA BAĞLAMAK VE BAĞLANMAK

bağlamak 1. f. Gelinle cinsel ilişki kuramaması için güveyin büyülenmesi, iktidarsız kalmasını sağlamak (Trabzon, Rize)

     Bağlanmanın nedeni evliliği istemeyen birisinin muska hazırlaması, bir düğüm içine üfleyip güveyin yolu üzerine koyması benze-ri büyü yöntemleri olabileceği gibi bizzat gü-veyin düğün öncesi bir yere çivi çakması, düğüm atması, bir yeri anahtarla kitlemesi de bağlanmasına sebep olabilir RK 59, 100, “Gelinin güvey evine gidişinde yola gö-mülmüş olabilecek bağlama büyülerinden kurtulmak için yol değiştirilir, umulmayacak yerlerden dolaşılır” MS 50, TS 41, AKÇ 171   

     2. is. Sürülere zarar veren ve canavar adı verilen kurt, ayı gibi hayvanların ekinlere zarar veren domuzların bağlanması. Genel-likle hocalara muska yazdırılarak, yaylalarda hayvanların bekletildiği yerlere, ya da ekili tarlanın bir köşesine gömülür.

     3. is. Yaylada ot biçim zamanından önce çayır miktarını ve kalitesini arttırmak için yaz başında derelerden arklar yardımıyla su getirilerek çayırlığın içine ince kollar halinde verilir. Bu işleme su bağlamak denilir.

     Türk dillerinde bağ (Azeri), baw (Balkar, Nogay, Tatar, Karakalpak, Kazak, Kumık), baw, bäj (Başkurt), Macarca bā́- “bağla-mak”, Korece pa “ip” (UA bā́)

Kaynak: Özhan Öztürk. Karadeniz Ansiklopedik Sözlük. Heyamola yayıncılık, İstanbul. 2005. ISBN: 975-6121-00-9.