RİZE İLİ İKİZDERE İLÇESİ

 Çok eski yıllardan günümüze kadar devam ede gelen bir gelenektir yaylacılık. Arazinin konumu hayvanlar için yeterli beslenmeye elverişli değildir. Hem hayvanların daha iyi beslenmesi hem de yağ, peynir ve çökelek elde etmek amacıyla yaylaya çıkılır. 
 Ancak, bugün 20 yıl öncesine kadar bütün canlılığı ile devam eden o yayla yaşamı kaybolmaya yüz tutmaktadır. Çaycılığa olan dönüş hayvancılıktan kaçışı bu da yaylacılığın sonunu getirmektedir.Her ne kadar gene yaylalara çıkılıyorsa da, yaşlılarımız o eski günleri yad ederken gözlerindeki ifadeden sanki bir şeylerin elimizden kayıp gittiğini anlamamak mümkün değil. 

 Bugün yaylaya çıkanlar iki grup altında toplanır. İhtiyaç dan dolayı çıkanlar ve Rize dışında yaşayıp anacak Rize ile bağlarını koparmayan yöre insanları. Eski yılların özlemiyle tatillerini geçirmek, büyük kentlerin gürültüsünden kurtulmak ve doğayla baş başa kalmak için yaylalara çıkan gurbetteki Rizelilerin sayısının bir hayli artmakta yaylalarımız tatil beldesi haline gelmektedir. 

  iKiZDERE'deki Yaylalar 
 Çağırankaya, Ovit, Amlakit, Çiçekli, Varda, Gölyayla, Cimil,, Varoş, Anzer, Aşağı Faso, Yukarı Faso, Homeze, Cenceba , Manle Yaylası Mize, Tozköy, Diktaş, Kuruyatak, Arçevit, Öküz yatağı, Sarıkaya  Soğanlı...ve sayamadığımız birçok irili ufaklı yayla.
 
 Şenlikler:Yeşilin bütün yoğunluğuyla hakim olduğu İKİZDERE  yaylalarında her yıl, yaz aylarında yöresel senlikler  yapılmaktadır. İkizdere yaylalarında ağustos ayının ilk haftasında Ovit'te, ikinci haftası Homeze'de, üçüncü haftasında Çağrankaya'da ve son hafta da Varda'da yayla şenlikleri  yapılır.,

  Yaylaya Çıkış Öncesi Hazırlıklar ve Yayla Yolunda 
 Yayla çıkış zamanı hava şartlarına bağlı olarak değişir. Genel de Mayıs ayı sonu ile Haziran başıdır. Tarih muhtar ve köy heyetleri tarafından birlikte belirlenir. Bu tarih, yağan kar miktarına ve karın tahmini kalkış zamanına göre tespit edilir. Belirlenen tarihten önce kimse yaylaya çıkmaz. 

 Mezra : Bazı köylerin "mezra" olarak adlandırılan geçiş yerleri vardır. Mezraların rakımları yaylalara göre daha düşük olduğundan kar erken kalkar. Nisan ayı sonunda, Mayıs ayları başında bu mezralara gidilir. Orada 15-20 gün yaylaya çıkış tarihine kadar kalınır. Köyden gelenlerle birlikte yaylaya çıkılır. 
 Hazırlıklar arasında, mısır öğütülmesi, at ve katır varsa semer ve eyerlerin gözden geçirilmesi, yiyecek, giyecek, hayvanların bağlanacağı, ip ve kazıklar sayılabilir. genellikle Büyük baş hayvanların alınlarına ya da boyunlarına nazar boncuğu veya muska takılırdı. 
 yayla çıkışları gayet eğlenceli olur. Köyün gençleri genellikle pazar günleri hep birlikte sabah erkenden yayla yoluna koyulurlar. Belli yerlerde mola verilir, dinlenir,hayvanlar otlatılırken yemekler yenilir ve horon oynarlar. 
 

 Hanlar : Yaylaya çıkışlar genellikle iki gün sürerdi. Birinci günün sonunda hanlarda konaklanırdı. Hanlar: zemin katı kahvehane, üst katı da birkaç odadan ibaret bir otel niteliği taşırdı. Hayvanlar çok kalabalık olur ve ahırda yer olmazsa dışarıda yere çakılan kazıklara bağlanırdı. Hayvanlara hayvancının ot deposundan ot satın alınarak verilir, ayrıca içilen çay ve kalma masrafı olarak da hancıya belli bir miktar para ödenirdi. 
 

Köççü : Yaylada sürekli kalacak kişilerle birlikte hayvanların götürülmesine yardımcı omak üzere bir kaç kişi de kafile ile birlikte bulunurdu. "Köçcü" denilen bu kişilker, sığırları yaylaya çıkardıktan sonra orada birkaç gün kalıp tekrar geri işlerine dönerler.
 
 Yayla Hayatı 
 Yayla hayatı Haziran ayının başından Eylül ayının ilk haftasına  kadar sürüp giden üç aylık bir dönemi kapsar. Havalara göre bu süre azalıp,artabılır.